Bazı yüksek performanslı plastikler aleve dirençli plastikler, alev geciktirici plastik, yanmaz plastik veya kendi kendini söndüren plastik olarak sınıflandırılabilir, bu da onları yangın korumasının önem arz ettiği yerlerde kullanım için uygun hale getirir. Genel olarak termoplastik malzemeler, kelimenin tam anlamıyla tutuşmaz değildir çünkü alevle doğrudan temas halinde yanmaya başlarlar. Ancak plastiklerin çoğu alevi çekildikten sonra yanmaya devam ederken, kendi kendini söndüren plastikler bir süre sonra kendi kendilerine yanmayı durdururlar. Plastiklerin alevlenebilme özelliğini sınıflandıran çeşitli standartlar vardır: Normalde UL94 içinde tanımlanan ve uluslararası olarak kabul görmüş olan tutuşabilirlik testi gerçekleştirilir.
Son zamanlarda hem yangın tarzını hem de duman emisyonlarını sınıflandırdığı için EN-45545 sayılı tren yolu araçlarında yangından koruma için yeni koyulan Avrupa standardı da popüler olmaya başladı. Bu standarda göre sınıflandırılan malzemeler, sıklıkla başka endüstriyel segmentlerde (örn. havacılık-uzay için FAR 25.853) şart olarak konulan daha spesifik ve ağır yangın testlerinden başarıyla geçebilmektedir.
Aleve dirençli plastiklerin UL94 uyarınca sınıflandırılması şu kriterlere göre yapılır:
Numune dikey konumda tutulur ve alt ucundan 10 saniye boyunca doğrudan aleve maruz bırakılır. Tekrar edilen 10 saniye ateşlemenin ardından, alevin uzaklaştırılmasından sonra yanmanın durması için gereken zamanın toplamı alınır. Toplam sönme zamanı 50 saniyenin altındaysa ve herhangi bir alev damlatması olmazsa malzeme UL94 V0 olarak sınıflandırılabilir.
Kurulum yukarıda açıklananın aynısıdır. Toplam sönme zamanı 250 saniyenin altındaysa ve alev damlatması gerçekleşirse malzeme UL94 V2 olarak sınıflandırılır.
Kurulum yukarıda açıklananın aynısıdır. Toplam sönme zamanı 250 saniyenin altındaysa ve herhangi bir alev damlatması olmazsa malzeme UL94 V1 olarak sınıflandırılır.
